Laatst kreeg ik www.goedkooplekker.nl als linktip in mijn mailbox. Het uitgangspunt van de website is: recepten voor vier personen die ca. 1 euro per persoon kosten. In totaal een budget dus van 4 euro. Vooraleer mijn voor het merendeel uit Nederland afkomstige bezoekers gaat denken dat ik een boompje ga opzetten waarin de woorden "Nederland" en "gierig" in voorkomen: jullie hebben het mis! Want ik vind dit een heel leuk initiatief. Lekker koken hoeft helemaal niet duur te zijn!
Mijn studententijd was op het vlak van goedkoop koken zeker een goede leerschool. Ik herinner mij vooral massa's pasta! Als de beurs nog goed gevuld was kon er een glaasje rode wijn bij, en in de saus spek, gehakt of vongole.. Maar naar het eind van de maand was het vooral spaghetti all' aglio, olio e peperoncino, ongetwijfeld één van de goedkoopste, gemakkelijkste en lekkerste gerechten, en bovendien nog bijzonder snel klaar. Ook bijzonder goedkoop en lekker: een Spaanse tortilla.
Maar wat als je dagelijks moet koken met een budget van 1 à 2 euro per gerecht? En vooral: wat doe je als je wat gezond en evenwichtig wil eten? Tip 1: zoek soortgenoten en kook samen. Samen heb je een groter budget en kun je zware kosten delen. Tip 2: zoek de goedkoopste winkels uit. Doe zoveel mogelijk boodschappen op de markt (in Brussel verkopen de handelaars op de Zuidmarkt en de markt in Anderlecht tegen het sluitingsuur hun waren aan spotgoedkope prijzen). Soms vind je in supermarkten ook zwaar afgeprijsde voedingswaren terug omdat ze bijna hun houdbaarheidsdatum hebben overschreden. Tip 3: investeer in lekkere verse kruiden. Kweek ze zelf in een bakje op je balkon. Verse kruiden maken gelijkwelk banaal gerecht speciaal. Tip 4: soep. Gezond, lekker, veel vitaminen. Je kan van quasi alles soep maken.
En voor de rest: aan jullie! Wat is jullie goedkoopste lievelingsgerecht?
2005 was een goed jaar voor La Cucina. Ik ben ongeloofelijk verrast door de hoeveelheid nieuwe recepten, reacties in het gastenboek en op het kookforum. Heel erg bedankt voor jullie respons!Maar wat me nog het meest verbaasd zijn de bezoekersstatistieken.
La Cucina werd de laatste maanden in steeds grotere aantallen bezocht. Van een gemiddeld van ca. 500 unieke bezoeken per dag in oktober ging het naar 700 in november. Begin december werd ik aangenaam verrast door gemiddelden van boven de 800-900 unieke bezoeken per dag. De laatste week zit ik continu boven de 1.300 bezoeken per dag, met een piek van 1.551 op 20 december.
Sinds 1 oktober zijn dat 55.778 bezoeken, goed voor 247.117 opgevraagde pagina's of 464.411 hits! De meeste bezoekers komen op de site via Google. De meest opgevraagde recepten in december waren mojito, guacamole, broodpudding en preisoep.
Aan iedereen alvast een prettig eindejaar en "lekkere" feesten toegewenst!
Op zoek naar de beste tomatensaus
Inhoud: Ik heb er al eens over geschreven, maar voor mij is het nog steeds een zoektocht naar hét recept voor een eenvoudige tomatensaus bij pasta. Het is moeilijk om de smaak te omschrijven die ik wil bereiken. Daarvoor zou je eerst in een klein dorpje in Italië verzeild moeten geraken en er, na een wandeling, een eenvoudige primo piatto bestellen: pasta all' pomodoro e basilico bijvoorbeeld. In het beste geval krijg je een magisch eenvoudig maar bijzonder smaakvol bord pasta voorgeschoteld. Al heel lang ben ik op zoek naar het recept voor zo'n eenvoudige basissaus. In een Italiaans restaurant in Gent meende ik er pure boter in te proeven, in Brussel dacht ik dat het aan de kerstomaatjes en de platte peterselie lag, ergens anders dat het enkel kon met heel smaakvolle verse tomaten. Daarom: ik kijk uit naar jullie tips! Hoe maken jullie het klaar?
Laatst op restaurant overhoorde ik toevallig de conversatie van twee Nederlandse zakenmannen naast mij aan tafel. De één was blijkbaar de ander een beetje aan het introduceren hoe het er in België aan toeging.
Enfin, wat ik hoorde was:
- [..] "en bij lunch drinken ze altijd wijn!"
- Altijd? [vol ongeloof]
- Ja! In België altijd! Zelfs in de kantine!
- Tjee.. [denkt: daar gaat mijn glas melk]
Het zat in mijn mailbox en ik kondig het graag aan: Oxfam Fairtrade organiseert voor de allereerste keer de Receptenwedstrijd ‘Geef smaak aan de wereld!’: Ben je keukenpiet of –prinses? Ben je lid van een kookclub? Liefhebber of professioneel?
Neem deel aan de receptenwedstrijd van Oxfam Fairtrade en bezorg ons:
* als liefhebber: je origineelste Fairtrade recept
* als professionele kok: je Fairtrade menu
* Je mag maximaal drie recepten/menu’s insturen.
* Elk recept moet minimaal drie ingrediënten van Oxfam Fairtrade bevatten. Dat mag geen probleem zijn: ons gamma telt ruim 160 producten. (www.oft.be)
* Bij elk recept vermeld je
- de naam van het recept
- of het een voorgerecht, hoofdgerecht of nagerecht is
- de gebruikte ingrediënten (voor vier personen)
- de bereiding (voor vier personen)
* Stuur de recepten, vergezeld van een deelnameformulier, ten laatste op 1 februari 2006, naar Oxfam Fairtrade cvba, Receptenwedstrijd, Ververijstraat 15, 9000 Gent of naar wedstrijd@oft.be.
*De jury (waaronder gerenommeerde koks) beoordeelt de ingestuurde recepten op basis van originaliteit en gebruikte ingrediënten van Oxfam Fairtrade. De jury beslist ten laatste op 1 april 2006 over de prijswinnaars. Over de beslissing van de jury is geen betwisting mogelijk en wordt geen correspondentie gevoerd.
* Eerste prijs: tweemaal een vliegtuigreis voor twee naar Senegal (met dank aan Joker)
* Tweede prijs: een jaar eerlijk winkelplezier in je Oxfam-Wereldwinkel ter waarde van 365 euro (geldig op al onze Oxfam Fairtrade producten).
* Derde prijs: Oxfam Fairtrade cadeau cheques ter waarde van 150 euro om te ruilen in meer dan 200 Vlaamse Oxfam-Wereldwinkels.
* Alle prijswinnaars worden vóór 15 april 2006 persoonlijk verwittigd.
* De ingestuurde recepten worden eigendom van Oxfam Fairtrade en kunnen gebruikt worden voor marketingdoeleinden.
Meer info: www.oft.be
"Des pommes kaaaakiiii!," antwoordde me gisteren één van de Magrebijnse verkopers met een grote smile op de Zuidmarkt. Ik wees naar iets dat er uitzag als een onrijpe tomaat en dat ik nog niet eerder had gezien. Hij liet me een stukje proeven en ik was direct verkocht.
kaki-appels zijn heerlijk fruit! Ze smaken een beetje naar peer/perzik/meloen/druif. Gewoon ongeloofelijk lekker. Kaki-fruit (soms ook Persimon genoemd) komt eigenlijk uit Azië, maar vind je nu terug in Zuid-Europa en in het Midden-Oosten.
Op internet las ik dat er vrij recent een nieuwe versie is: "nog vrij nieuw is de Bouquet Persimon. Deze verbeterde kaki is vrij groot en lijkt op een oranje langwerpige tomaat. Het voordeel van deze kaki is dat je niet hoeft te wachten totdat hij helemaal overrijp is zonder dat je de wrange smaak proeft. Ook blijft het vruchtvlees steviger is is vrijwel pitloos. De smaak lijkt op die van een perzik en zoete meloen en is meer uitgeprokender dan de smaak van een sharon. Bouquet Persimon is verkrijgbaar uit Spanje van eind september tot en met december." Beslist een aanrader (ik denk trouwens dat kaki-sap ook hemels moet zijn)!
Gevonden onderaan de rekken in mijn lokale supermarkt: Bairrada 1999 - Nobilis, een bijzonder lekkere rode wijn uit Portugal én voor een zeer schappelijke prijs (rond de 4 euro).
Ik vind op het eerste zicht niets terug van deze wijn op internet. Wel van de rosé-versie, die overal goede kritieken krijgt. [..] Ah, toch nog iets gevonden over de streek (Bairrada): "a region that is a major red wine producer in Portugal and is located on the coastal plain lying slightly inland from the sea to the town of Aveiro, and then south down to the town of Coimbra. The municipalities that are included are Anadia, Mealhada, Oliveira do Bairro, and part of Águeda, Aveiro, Cantanhede, Coimbra and Vagos. The red wine produced here is noted for its smoothness and suavity, deep in colour and full-bodied, acquiring a brownish hue as it ages."
Dit wordt zeker mijn nieuwe huiswijn.
Ik heb sinds kort een kat die de gewoonte heeft om, telkens ik mijn laptop uithaal, breeduit op het keyboard te gaan liggen en aan het scherm te beginnen likken. En nu opnieuw weer, terwijl ik al die dingens des levens heb te verkondigen! [ze heeft ondertussen de krant ontdekt en is die nu vakkundig aan het verscheuren]
Bon, vandaag ging ik een boompje opzetten over "het verschil". Kort en krachtig: hoe vaak stellen we ons niet tevreden met iets middelmatig, terwijl we eigenlijk weten dat het veel beter kan? Neem nu het broodje. Wie gaat er 's middags niet snel een broodje halen bij één of andere snackbar? Meestal ga ik naar de Panos. Die broodjes zijn niet slecht, maar eigenlijk zou het toch allemaal pakken beter kunnen. Er was een tijd dat je bij Panos nog zelf een broodje kon samenstellen. Nu word je al bekeken met een scheef oog als je afwijkt van de samenstellingen die ze zelf voorstellen. Als je dan eens de moeite neemt in Brussel om aan te schuiven bij de Suisse of bij Viva 'm Boma voor een broodje, dan word je automatisch weer herinnerd aan "het verschil". Ik bedoel: een broodje waar ze niet een paar blaadjes diepvries sla, een stukje mottige tomaat en van die industrieel aangemaakt worst-ei tussenproppen. Nee: ik bedoel een broodje waar de dame des huizes een tomaat pakt, die in schijfjes begint te snijden, snel een ei pelt en ondertussen haar vinaigrette aanmaakt. Een zaak waar je zonder schroom kan vragen naar eender welke combinatie als beleg. En of ze nog wat peper en zout op de tomaat kunnen doen. En of je een boterham met rozijnen en noten kan krijgen om je brie tussen te beleggen.
Laatst had ik hetzelfde met een pitta. Sindskort is er in Brussel een pitta-keten ("Sultan pitta" of zo heten ze) bezig met een redelijk drastische expansie. Je vindt de Sultan bijna op elke hoek van de straat nu in het centrum van Brussel. Wel: al van 20 meter ver ruik je de vettigheid en ongezondheid van die troep. En intimi weten dat ik serieus wat "troep" kan verzetten. Maar een pitta van Sultan pitta: ik mag er niet aan denken. Compleet het tegenovergestelde had ik toen ik enkele dagen geleden laat op de avond besloot om de pitta's uit te proberen van een Libanees restaurant/snackbar vlakbij mij thuis. Wat een verschil! Het begon met het broodje (of de dürüm - ik weet niet goed hoe ze het noemen). Dat was huisgemaakt en werd op steenkool opgewarmd. Of ik er een sesamsausje bij wou? Verse houmous? Allemaal vragen terwijl de man verwoed verse koriander en platte peterselie aan het fijnhakken was. Ondertussen werden mijn lamsgehakt-spiesjes op de barbecue geroosterd. Nee, ik stelde mij tevreden met wat harissa en had een fijnproeversmaal. Het.. verschil!
O ja, voor de fans: bij Faraya hebben ze ook pitta's met lamstongetjes of kippehersentjes. Maar dat was me misschien toch wel een te groot verschil.
Zo! Het opkuiswerk is gedaan. Ik wou al lang een aantal dingen aan www.la-cucina.be wijzigen en daar heb ik nu eindelijk wat tijd voor gevonden.
De website zit in een nieuw kleedje. Ik wou het vooral simpeler en nog meer tot de essentie herleiden. Vandaar dat ik van een 3 kolommen layout terug naar een 2 kolommen layout ben overgestapt. Het was even zoeken om alles zijn plaats te geven, maar uiteindelijk denk ik dat het er nu overzichtelijk uitziet.
Voorts een paar kleine layout- en structuurwijzigingen, waarvan de belangrijkste zich in het kookforum voordoen. In navolging van het bericht van Myriam kan je voortaan bij elk bericht ook meteen alle (volledige) antwoorden zien.
Bij de recepten heb ik terug de handige "afdrukbare versie" toegevoegd. Die is er ooit bij een of andere versie van tussenuit gevallen, maar bij deze terug in ere hersteld!
De zoekfunctie is ook wat uitgebreid: terwijl je vroeger enkel op recepten kon zoeken, worden voortaan ook automatisch forumberichten en artikels doorzocht.
Iemand anders meldde me een bug in de website die zich enkel voordeed in Safari (browser op Mac). Ik heb er eventjes op zitten zwoegen, maar heb het uiteindelijk opgelost gekregen.Wie de website met de safari-browser bezoekt, moet nu zonder probleem recepten kunnen toevoegen.
Het overige opkuiswerk gebeurde vooral in de interne keuken. De broncode is weer een beetje meer gestroomlijnd (bij het uitvallen van een connectie met de databank onder andere zie je voortaan "propere" foutmeldingen). Dit alles om te illustreren dat ik niet stilgezeten heb! Nu nog de recepten en de bloedstollende verhalen...
Wat geeft er meer voldoening dan iets zelf te maken dat je normaal altijd al klaargemaakt in huis haalt? Zongedroogde tomaten zijn één van mijn lievelingshapjes, maar helaas.. als we moeten wachten op de zon in België denk ik dat het een paar jaar zou duren vooraleer ik een mooie portie zongedroogde tomaten zou hebben.
Het was een bakje kerstomaatjes die me op het idee bracht. Ik had ergens in een verloren moment in de supermarkt een halve kilo kerstomaatjes gekocht en om één of andere reden waren ze in mijn koelkast min of meer in vergetelheid geraakt.
Tot ik ze dus gisteren in vizier kreeg en er twee lichtjes opgingen. Eén: ik wou al altijd eens zelf gedroogde tomaten maken, maar heb er nooit het geduld voor gehad. Twee: kerstomaatjes zijn veel kleiner, dus ook veel sneller droog!
Oven aan, kerstomaatjes doormidden gesneden en op een ovenplaat gelegd. En zie: beetje bij beetje verschrompelden mijn tomaatjes tot ze waarachtig de geur en de vorm kregen van zongedroogde tomaten. Na ongeveer 2,5 uur in de oven (tussen 50-100 graden) vond ik dat ze er mooi genoeg uitzagen en liet ik ze rustig afkoelen.
Vandaag heb ik ze gemarineerd met wat olijfolie, provençaalse kruiden en een fijngesnipperd teentje knoflook. Het resultaat: goddelijk lekker. En doodeenvoudig om te maken!